27 Kasım 2011 Pazar

İstanbul...


İstanbul bazen sende yaşadığımı unutuyorum.Bazen gerçekten İstanbul'da neden yaşıyorum diyorum.Cosmopolit bir şehir olabilir belki ama İstanbul'da yaşamak zevktir ayrıcalıktır.Ah İstanbul neler yaşıyorum şu dönemlerde, caddelerinde yürüdüğümde düşünebiliyorum.İstanbul sen de olmasan kiminle dertleşeceğim, hangi caddede durup düşüneceğim, hangi denize dalıp gideceğim, nerede gezeceğim veya ne düşüneceğim? Bazen diyorum ki keşke biraz daha büyümüş olsam gitsem buralardan.Aslında liseli olmak demek biraz daha büyümüş olmam anlamına gelir ama gençken herşey güzeldir.Gençliğimi doya doya yaşamaya çalışıyorum.Ben gerçekten aşık oldum İstanbul...
Ben gerçekten seviyorum gençliğimde doya doya sevmek istiyorum.İlerisini düşünmek istemiyorum artık bir şeyleri planlamaktan vazgeçtim herşeyi olduğu gibi bırakıyorum.Geleceğimi düşünüyorum orası çok farklı ben sadece yaşayacaklarımı düşünmeyip yaşamak istediklerimin hayalini kuruyorum İstanbul...
"Neye inanırsan bir gün onu yaşarsın" diyordu bir şarkıda gerçekten öyle neye inanırsan onu yaşayabilirsin.Hani diyordum ya "One Direction" grubu var çok farklılar diye işte o grubun şarkılarını dinleyerek geçiyorum her sokağından caddelerinden gerçekten sevdiğimi anladım biliyorum hep böyle şeyler yapıyorum ama bu sefer doyasıya seviyorum onu.Onu derken "One Direction" grubunu seviyorum değil tabiki onlarıda seviyorum ama ben gruptaki "Liam" için söylüyordum seviyorum diye.Çünkü aramızda 2 yaş var o yüzden kimse sevmeme engel olamaz İstanbul...
Ben her gece onu düşünmekten kendimi alamıyorum, ayın ışığına baktıkça gecenin karanlığı üzerime örtülünce senin ve onun değerini anlıyorum İstanbul.Çok duyguluyum şu aralar gerçekten seviyorum ben evet bu sefer yalan değil oyun değil! Kimin ne söylediği umrumda bile değil, belki geçtiğimiz seneler böyle seviyorum ona aşığım dediğim kişiler benden yaşça büyük olmuş olsa bile ben bunlardan ders çıkartmıştım İstanbul.Bu yüzden artık kendimden yaşça birini tabiki "Abim" olarak görüyorum.Bu sefer herşey daha farklı İstanbul, bu sefer 2 yaş olan birine aşığım ben.Evet belki yurtdışında olabilir veya İngiliz olabilir ama bizi bizden mesafeler bile ayıramaz.Ona karşı hissettiklerim çok çok farklı ona "Abi" diyemem ki aramızda 2 yaş var neden "Abi" diyeyim ki o bize "Bebeğim" derken ne diyebilirim...Bebeğim derken ki anlatmak istediğim şey Twitter'da bizlere cevap yazarken hep "Bebeğim" diye hitap ettiği için.Anlatamıyorum ki ben neler olduğunu sadece bir yoldayım ve onu yaşıyorum ben İstanbul...
Artık sen de anla beni İstanbul...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder