Bugün bir şarkı söyledim.

Bugün evde tektim. Canım çok sıkılıyordu ve ben de sesimi değerlendirmeyi düşündüm. Biraz olarak başlamış olabilirim ama ilk denemem gayet iyi bence. :)

Diyorum ki; ben çok acele karar veriyorum.

Tatilden döndüm. Güzel bir tatildi belki biraz sıkıcıydı ama yine de iyiydi işte. Bazen o kadar ani kararlar veriyorum ki kendimi ne kadar kötü etkilediğini göremiyorum bile. Halbuki çok kötü etkiliyormuş. Bazı şeyler için çok acele ettiğimin farkındayım. Ama artık gerçekten sıkıldım. Acele etmekten, birilerini üzeceğim diye bazı şeyleri göze alamamaktan sıkıldım! Sürekli birini üzeceğim korkusunu atmalıyım üzerimden. Onlarda kafalarına beni takmasınlar o zaman üzülmezler belki. Bir adım atayım diyorum ama geri adım atmak zorunda kalıyorum. Niye geri gidiyorum da ileri gidemiyorum? Ne yani? Artık gerçekten düzgün bir yaşam istiyorum. Birilerini kıracağım derdi olmasın artık. Saçma sapan konulara takılıp durmasınlar. Ben de rahat yaşamak istiyorum. O kadar hayalim var, bazıları gerçekleşirken diğerlerini gerçekleştirememek kötü olur. En büyük hayalim neyse onu gerçekleştirmek için çabalayacağım artık. Birilerinin umrunda olmuşum olmamışım neye yarar. Kendimi yükseltmek için çabalayacağım ben artık. Herkesin derdini dinlemekten, herkesin mutluluğunu görmekten kendime hiç vakit ayıramadım. Benim de özelim var. Benim de anlatmadığım şeyler var elbet. Niye her şeyi anlatayım ki? Mutluysam zaten paylaşırım. Bazılarını hiç anlamıyorum gerçekten. Artık çocukça küsüp, barışmaktan da sıkıldım. Kendimi de üzmeye değmez. Canım onlardan daha değerli. Kalbimi kırmasınlar o yeter...