6 Kasım 2011 Pazar

Sen...

17/9/2011'de yazdığım yazım...
Gittiğini anladığım gün , senden koptuğum gün sanki hayatımın en berbat günüydü...
Sen belkide 1 yıl boyunca olmasını istediğim gibiydin.Ama ya sonrası? Sonra olan bitenlerden haberin oldu mu? Sen bu kadar uzaktayken benim neler yaşadığımı gördün mü? ya da hissettin mi? Bu sorunların cevaplarını vermek zor , sen de zor olansın benim için...Senin masum olmanı sevdim ben.Çünkü o kadar masum duruyordun ki karşımda sana karşı koyamıyordum.Teslim olmamı istiyordun benden senden kaçmaya çalışırken...Ya gözlerin o içler acısı bakan masum gözlerin adeta beni çağırır gibiydi kendine.1 ay sayılacak kadar güzeldi herşey ne yapsam ne etsem senden kopmaya niyetli değildim o zamana kadar.O gün saçmalayıp seni bırakmak istediğimi söyleyince ne kadar duygulandığını göremesem de yazdıklarından anlamıştım aradan 2 gün geçti hiç konuşmadık bile...Yine de karşı koyamadım sana ve işte yine sana doğru giden bir yoldayım , ne yapsam ne etsem senden vazgeçemedim vazgeçemiyorum.O gün senden ayrılmak çok zor oldu bana , sen bana o gün söylediklerime karşı bir "Peki , istediğin gibi olsun ama ben yine buralardayım..." diye söyleyişin beni rahatlattı belki o günlük ama bu sefer ben bırakmayacağım işte seni.Çünkü sen o kadar iyisin ki benim zorluklarıma katlanabiliyorsun , beni anlayabiliyorsun sana karşı hissettiklerimi sen de hissedebiliyorsun çünkü.Şimdi biraz daha düşünmek için zaman harcamak istemiyorum bir an evvel yanımda olmanı bekliyorum.Ama bu çok zor görünüyor söylediklerine göre...İşte ben de buralardayım aşkım seni bekliyor olacağım...


XOXO.Namesis

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder