Yanlışa Alışmışım Bi Kere

Sen ne kadar yanlış olursan ol, ben hiç bir zaman senden vazgeçemedim. Hiç bir şekilde aklımdan atamadım. Sen sadece bahanelerle geldin karşıma. Ben bunlara sadece ağlayarak cevap verebildim. Pişman mı oldum seninle geçirdiğim zamana? Bana bu zamana kadar çektirdiğin o lanet olası acı yüzünden çok mu kızdım sana? HAYIR. Kızamadım çünkü yapamadım sana kızmaya bile kıyamazken sen beni öylece bırakıp gittin. Sonra ikimizin hayatında da çok saçma ve kötü şeyler olmaya başladı. BİLİYORUM. Biliyorum sen sakın bilmiyorum sanma. Uzaktan hep izliyordum çünkü ben. Pusuda bekliyordum sanki. Sonra bula bula bugünü buldum. Yani senin doğum gününü... 
Sonra bil bakalım ne oldu? 
Ben yine seni hatırladım. Yine o eski günlerimizi. Sana inandığım, sevgine inandığım o günlere geri döndüm adeta. Uzun zamandır gururumdan yazamadım, soramadım sana bir gün bile nasıl olduğunu. O tek bir günü bile nasıl geçirdiğini ya da neler yaşadığını... 
Ama ben hep biliyordum senin her zaman iyi bir kalbinin olduğunu. Dua ettim sana kalbin iyi ve doğru yolda yürüsün diye. Doğru insanlarla karşılaş diye. Yeri geldi, kızdım sana kendi kendime triplere girdim. Nasıl sevebildim? dedim kendime. "O seni böylece bıraktı ve sen hala onu düşünüyorsun." dediler. Ben ne yaptım? Dinlemedim onları. Kendi bildiğime gittim hep. 
Ama bugün öyle bir gün ki, sen doğmuşsun ve hayatıma girdiğin günler aklıma geldi. Sonra ben duramadım mesaj attım sana. Görevimi yerine getireyim dedim. İnsanız sonuçta. Sonradan arkadan konuşmalar olmasın. İyiliğini istedim hep. Hakkında saçma sapan konuşsalar bile aldırmadan sustum hep. 
Kendime yenildim yine. Sana yenildim yine. 
Sen bir yanlıştın ve ben o yanlışı o kadar çok sevmişim ki alışmışım hep o yanlışı yapıyorum. 
Hep sana geliyorum. Bu defa sana geldiğim bu yolda lütfen beni pişman olmaya zorlama.
Kader işte bu ne olur bende bilmiyorum. Ne yaptığımı bende bilmiyorum. Her şey için erken ama ben seni sevmekten vazgeçemiyorum.