14 Şubat gelmiş, yine forever alone...

Bugün günlerden "Sevgililer Günü"...

Aslında benim için "Forever Alone" günü.Aslında yalnız değilim, kendimi yalnız hissetmiyorum.Hissetmemek için de bir şeyler yaptım.Mesela okuldan eve gelince erkek arkadaşıma hazırlanıyormuş gibi veya akşam bir plan bir yemek varmış gibi hazırlandım.Mesela kırmızı bir t-shirt giydim.Çünkü aşkın en güzel rengi "Kırmızı"...
Bugün bütün gün belki de bu akşam en güzel yabancı aşk şarkılarını dinleyerek geçireceğim bu güzel günü.En azından bu sevgililer gününde düşünebileceğim birisi var.O şimdi ne yapıyor, nerede acaba? diye düşündüğüm "biri" var.14 şubat sevgiyi, aşkı anlatmanın en güzel günü.Düşündüğüm kişi belki yanımda olmayabilir, ama ben onu yanımda hissediyorum.Hem de her gün, her dakika, her saniye, her saat ve bu sevgililer gününde.Bu düşündüğüm kişi bana sevmeyi, aşık olmayı daha da sevdirmeye başladı.Bakıyorum da biz aslında aşka da aşıkmışız.Aramıazda bir şey yoksa bile tek bir neden, belki binlerce sebep bizi birbirimize bağlayabilirmiş.Böyle bir gün de bile ona kızgın değilim, onun yanında olduğu için üzgün değilim.Aslında bugün o onun yanında da değil.Her neyse bu kişiden başka kişiyi de düşünüyorum tabi.O kişi hayatıma yeni girdi ve ben bugün onunla nasıl konuşacağımın planlarını yapıyorum.O bunu henüz bilmiyor ondan sadece hoşlanıyorum.Belki bu 14 şubat bazı şeyleri değiştirir... Yanımda olmanı, senin yanında olmayı böyle bir gün de nasıl isterdim anlatamam.Böyle güzel aşk dolu, çikolata dolu bir gün de ağlamayı üzülmeyi istemiyorum.Bu ilk veya son geçirdiğim geçireceğim sevgililer günü değil.Dünyanın sonu da değil, ileride senin yanında olacağıma inanıyorum ben.Kalpten inanıyorum buna, seni seviyorum.