22 Eylül 2012 Cumartesi

Zor Bir İnsansın.


Şu aralar gerçekten çok karışık bir durumdayım. Kendimi çözemiyorum. Etrafımdakileri çözemiyorum. Belki elimden bir kaçını kaybediyorum, belki kazanıyorum... Tek bildiğim o kadar sessizim ki. Bazı şeylere ulaşamamak canımı yakıyor. Her an ağlamak istiyorum. Ağlamıyorum. Çünkü daha güçlü durmaya karar vermiştim. Hiç bir şekilde ona kızmaya hakkım yok. O sadece biliyor. Benimle ilgilenmemesi bir şeyi de değiştirmiyor. Sadece fazla canımı yakmasını sağlıyor. Onu kaybediyorum. Konuşmuyoruz. Konuşmuyor, bir şey söylemiyor. Sırf bu yüzden başkasıyla aramı iyi tutuyorum. Daha yakınız, sürekli konuşuyoruz. Hepimiz aynı ortamda bulunuyoruz. Bir kere bile olsa benimle düzgünce konuşabilirdi. Belki de o konuyu bildiği için bir şey söylemiyor. Ama niye? Çok saçma. Ben bir hata yapmadım. Sadece ondan hoşlanıyordum. Bu bir hata değildi. Ne olursa olsun aynı ortamda bulunmamızı seviyorum. Fakat artık çok kırıldım. Ona karşı bir şeyler hala hissediyor muyum bilemiyorum. Çünkü bu gerçekten çok karışık. Evet önceleri onu gerçekten kendime yakın bulmuştum. Hoşlanıyordum. Benimle ilgilenmemesi ondan sadece hoşlandığımı bilmesiyle alakalı olmamalı. Çok yanlış. Sonuçta orada arkadaşlarımız da var. Herkesle konuşurken, hatta o kızla bile çok yakınken niye benimle arkadaşça sohbete katılmayıp, susmayı tercih ediyor ki? Evet artık ondan uzaktayım. Şimdi başkasıyla ilgileniyorum. Ayrıca biz arkadaş olarakta çok iyiyiz. Bugün çok anlamlıydı. Bana sarılmıştı. Hoşuma gitti. Ama onun ilgilendiği başka bir kız olduğunu biliyorum. Aslında çok cool ve rahat birisidir. Pek sanmıyorum. Tabi ki başka bir kız olabilir. Ama yine de bugün hissettiğim şeyler olmadı da değil. Her hafta yanımda olması benim için mutluluk... Ortamdaki en sessiz insanken, bir anda kahkaha atıp duran sürekli konuşan biri oldum. Beni sen bu hale getirdin. Sessiz olmak fazla da iyi sayılmazdı. Ama ben benimle de konuşmanı isterdim. Sen oysaki sadece susuyorsun. Bugün yine aynısını yaptın. Her hafta yüz yüze bakıyoruz. Ama sen, sen bugün çok sevimliydin. Farklı bir enerjin vardı. Gülümsüyordun. Gülümsemeni de hala seviyorum. Seni hala seviyor muyum? Bunu bende bilmiyorum... Tek bildiğim yalnız olmak istemediğim. Sırf senin yüzünden.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder